Een verbindende factor

In Twente zijn er verschillende thema’s die ons binden. Taal, landschap, tradities en gebruiken zijn herkenbaar voor bewoners en bezoekers. Veel van ons gedeelde erfgoed houdt verband met de textielgeschiedenis; de ontwikkeling van de textielindustrie is diep geworteld in en verweven met Twente. Je ziet de sporen ervan terug in de inrichting van het Twentse landschap, zoals de (nog bestaande) fabriekspanden, de landhuizen voor de directeuren en in de tuindorpen en parken die ooit voor fabrieksarbeiders zijn gemaakt. Ook de aanleg van spoorwegen, waaronder de lijn van Oldenzaal naar Hengelo, houdt verband met de (textiel)industrie. C.T. Stork maakte zich als geen ander hard voor de ontsluiting van Twente via het spoor en Hengelo kwam op een knooppunt van spoorwegen te liggen. Tot slot zijn er de fabrieksscholen, badhuizen, kunstcollecties en zelfs het levendige verenigingsleven met sociaal maatschappelijke, culturele en sportieve infrastructuren, die hun oorsprong vinden in de textielindustrie.

Textiel zit in het Twentse DNA

De textielgeschiedenis heeft Twente gevormd tot de regio die het nu is; van de thuiswevers in de 16e eeuw, via de fabriqueurs in de 18e eeuw tot en met de opkomst van de grote textielfabrieken in de 19e eeuw. En zelfs de huidige technologie- en kennisindustrie is terug te voeren op de ondernemersgeest die zich in Twente heeft ontwikkeld door het textielverleden. Ook 150 jaar na de doorbraak van de textielindustrie is het thema textiel een dankbaar onderwerp. Niet alleen voor musea, kunstenaars en vormgevers maar ook voor technologiebedrijven. Denk aan de kunstgrasvelden van Ten Cate en allerlei andere toepassingen van circulair en ‘slim’ textiel. De teloorgang van de textielindustrie was een zware slag voor Twente, maar de textiel zal nooit uit Twente verdwijnen; het zit in het Twentse DNA.